به گزارش مشهد امروز به نقل از خبرگزاری ایسنا  عضو هیأت علمی گروه معارف دانشگاه علوم پزشکی مشهد گفت: حذف حصارهای فیزیکی دانشگاه فردوسی مشهد با این کیفیت طرح و برنامه برای دانشگاه مضر خواهد بود.

مهدی ابراهیمی در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص حذف حصارهای فیزیکی دانشگاه فردوسی مشهد گفت: با توجه به تجربه حضور آموزشی در دانشگاه و ۸ سال حضور اجرایی که در سطح معاونت دانشگاه داشتم، می‌توان گفت ۲ نوع طراحی برای سیستم ساختمان‌های دانشگاه‌ها وجود دارد؛ یک مدل آن است که دانشکده‌ها در ابعاد مختلف آموزشی، دانشجویی‌، فرهنگی و رفاهی در محیط جداگانه‌ای نبوده و مانند بقیه ساختمان‌ها مثل یک مدرسه جدا از فضای شهری نباشد. این مدلی است که در گذشته دانشگاه‌های فردوسی و علوم پزشکی براساس آن طراحی شده‌اند. در این مدل نیازی به جداسازی و دیوارکشی وجود ندارد. وی ادامه داد: اما دیدگاه دوم این است که برای آرام‌تر بودن محیط آموزشی و اینکه فضا کنترل شده‌تر باشد، فضای دانشگاه از محیط شهری تفکیک شود. مدلی که اکنون در دانشگاه فردوسی و بعضی از دانشگاه‌های دیگر در سطح ایران و دنیا وجود دارد. ابراهیمی اظهار کرد: اگر دیوارهای دانشگاه برداشته شود و محیط دانشگاه به جزئی از شهر تبدیل شود، آن وقت چه اتفاقی می‌افتد؟ پاسخ روشن است؛ بخشی از مشکلات شهری به سمت فضای فیزیکی دانشگاه منتقل ‌شده و قطعا مشکلات دانشگاه بزرگتر خواهد شد. عضو هیات علمی گروه معارف دانشگاه علوم پزشکی مشهد ادامه داد: فرض کنید فردی می‌خواهد وارد پارک ملت شود اما جایی برای پارک خودروی خود پیدا نمی‌کند؛ در این صورت با برداشته شدن حصارها وارد فضای دانشگاه فردوسی می‌شود و همزمان استاد دانشگاه هم اتوموبیلش را در فضای دانشگاه پارک می‌کند که در این صورت خواه‌ناخواه تناقضاتی ایجاد خواهد شد. در واقع برداشتن دیوارهای دانشگاه، ساختار و شرایط خاص فرهنگی را می‌طلبد و در آن ساختار خاص فرهنگی، شرایط و زمینه‌ها  باید پیش‌بینی شده باشد. وی افزود: به نظر من باید تجدید نظری در امور رفاهی دانشگاهی صورت گیرد. طبق قانون اساسی، ما آموزش رایگان داریم که به دانشگاه هم آن را سرایت داده‌ایم اما در قانون اساسی رفاه رایگان برای دانشجو وجود ندارد. با این حال ما آن را اختصاصی کرده‌ایم؛ یعنی بخشی از فضای فیزیکی دانشگاه‌ها را به امور رفاهی اختصاصی، مختص کرده‌ایم که به نظر من می‌شود در این مورد تمهیداتی اندیشید. به عنوان نمونه سلف در دست بخش خصوصی باشد. اگرچه اکنون هم این رویه وجود دارد و بخش خصوصی آنجا را اداره می‌کند اما منظور من این است که سلف دانشگاه یک رستوران عمومی باشد و دانشجو و افراد بیرون از دانشگاه همزمان از آن فضا استفاده کنند که در این صورت برای دولت هم می‌تواند درآمدزایی داشته باشد اما این روش باید با قوانین و فرهنگ دانشجویی پیش رود. معاون سابق فرهنگی و دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی مشهد تصریح کرد: من امور دانشجویی را به امور رفاهی، دانشجویی، فرهنگی و امور آموزشی دانشگاه تفکیک می‌کنم. در واقع اینکه امور آموزشی دانشگاه وارد حیطه مسائل شهری شود، فضای مناسبی را برای دانشگاه ایجاد نمی‌کند اما اینکه در امور رفاهی و فرهنگی حصار و محدودیت را برداریم، مشکل چندانی برای دانشگاه ایجاد نخواهد شد. ابراهیمی ادامه داد: در خصوص فضای سبز دانشگاه می‌توان گفت دانشگاه به کمک شهرداری می‌تواند این فضا را فعال‌تر کند اما من تصور می‌کنم اگر با همین کیفیت طرح، دیوارها را برداریم، اصلا طرح موفقی نبوده و بسیار هم مضر خواهد بود و تعارض‌های فرهنگی شهری به درون دانشگاه کشیده خواهد شد. با این حال می‌توان برای پیشبرد امور راهکاری را اتخاذ کرد؛ اول اینکه مسائل رفاهی و فرهنگی دانشگاه را تا اندازه‌ای به بخش خصوصی مرتبط کنیم و مورد دوم این است که استفاده بهینه از عرصه‌های دانشگاه را به گونه‌ای مدیریت کنیم که دانشگاهیان در محیط دانشگاه از آن‌ استفاده کنند. استاد گروه معارف دانشگاه علوم پزشکی مشهد ادامه داد: می‌توان بدون برداشتن دیوار، ورود شهروندان را به محیط‌های رفاهی دانشگاه، البته با رعایت قوانین دانشگاهی آزاد کرد و با استفاده از مجموعه آبی دانشگاه، سلف و سالن‌های ورزشی هم بخشی از مشکل شهری را حل و هم برای دانشگاه درآمدزایی ایجاد نمود. وی اظهار کرد: کار کارشناسی و علمی در مورد این طرح انجام نشده است. من پیشنهاد می‌کنم گروه‌هایی متشکل از مدیران ۲ طرف و کارشناسان و جامعه‌شناسان زبده با همکاری همه‌جانبه به یک طرح جامع برسند.